الکل، شیرین کننده های غیر مغذی، ورزش در دیابت

الکل برای دیابتی ها ، شیرین کننده های غیر مغذی و ورزش در دیابت

1- مصرف متعادل الکل دارای اثرات زیان آور عمده ای بر گلوکز خون درازمدت بیماران مبتلا به دیابت نیست.

خطرات مصرف الکل عبارتند از کاهش قند خون (به ویژه برای کسانی که انسولین مصرف می کنند یا درمانهای ترشح انسولین)، اضافه وزن، و افزایش قند خون (برای آنهایی که میزان مصرف شان خیلی بالا است).

2- شیرین کننده های غیر غذایی

برای کسانی که به محصولات شیرین شده با شکر عادت کرده اند، شیرین کننده های غیر غذایی این قابلیت را دارند که کالری سراسری بدن و جذب کریبوهیدرات را کاهش دهند و می توان آنها را بر شکر ترجیح داد وقتی که به اندازه متعادل مصرف شوند. نهادهای تنظیم کننده برای هر شیرین کننده غیر غذایی، سطح قابل قبولی از جذب روزانه را تنظیم می کنند که به صورت اندازه ای که هر فرد در طول دوره اش می تواند به نحو بی خطری مصرف کند تعریف شده است.

3- ورزش

توصیه ها:

1- کودکان و بزرگسالان دارای دیابت نوع 1 یا 2 یا افرادی که در مرحله پیش دیابتی قرار دارند باید هر روز 60 دقیقه یا بیشتر به فعالیتهای هوازی ملایم یا شدید بپردازند، همراه با تمرینهای منظم تقویت کننده عضلات و فعالیتهای تقویتی استخوانها دست کم 3 روز در هفته.

2- بیشتر بزرگسالان دارای دیابت نوع 1 و 2 باید هر هفته مشغول 150 دقیقه یا بیشتر فعالیت شدید بدنی شوند، حداقل سه بار در هفته، و تعداد روزهای متوالی ای که ورزش نمی کنند نباید از 2 روز بیشتر شود. مدت زمانهای کمتر (حداقل هفتاد و پنج دقیقه در هفته) تمرین شدید یا تمرینهای حد فاصل می تواند برای جوانان و افراد دارای تناسب بدنی بیشتر کافی باشد.

3- بزرگسالان با نوع دیابت 1 و 2 باید مشغول 3-2 جلسه در هفته تمرینهای مقاومتی در روزهای غیر متوالی گردند.

4- همه بزرگسالان، و به خصوص کسانی که دیابت نوع 2 دارند باید مدت زمان صرف شده در رفتارهای نشسته و بی حرکت را کاهش دهند.

5- تمرین انعطاف پذیری و تعادل 3-2 بار در هفته برای بزرگسالان مسن ترِ دارای دیابت توصیه می شود. یوگا هم می تواند مورد استفاده واقع شود بسته به ترجیحات افراد برای انعطاف پذیری، قدرت عضلانی و تعادل بدن.

فعالیت بدنی اصطلاحی کلی و عام است که شامل همه انواع حرکاتی که میزان مصرف انرژی را کاهش می دهند می شود و بخش مهمی است از برنامه های مدیریت بیماری دیابت. ورزش شکل خاص تری است از فعالیت بدنی که ساختار یافته و طراحی شده برای بهبود بخشیدن و ارتقای تناسب جسمانی. هم فعالیت بدنی و هم ورزش در جای خود مهم هستند.

نشان داده شده که ورزش میزان گلوکز خون را تعدیل می کند، از خطر ابتلاء به بیماریهای قلبی- عروقی می کاهد، در کاهش وزن نقش دارد، و زیست خوب و تندرستی را بهینه می کند. فعالیت بدنی برای کسانی که دیابت نوع 1 دارند همان قدر مفید است که برای دیگر افراد، ولی نقش خاص اش در جلوگیری از بغرنج شدن بیماری دیابت و مدیریت گلوکز خون آن قدرها که برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 روشن و محرز است برای بیماران دیابت نوع 1 نیست. همچنین داده ها وشواهد قابل توجهی در کار است حاکی از اثبات مزیت سلامت و تندرستی (مثلاً تناسب افزایش یافته قلبی- عروقی، قدرت عضلانی بیشتر، حساسیت انسولین بهبود یافته و …)

از xریق فعالیت منظم بدنی برای آن دسته از افرادی که دارای دیابت نوع 1 هستند، ورزشهایی با درجات و سطوح بالاتر همبستگی دارند با بهبودهای بیشتر در A1C و در تناسب بدن. دیگر مزایایش عبارت هستند از کاستن از میزان بی تحرکی در بیماران مبتلا به دیابتی که دارای اضافه وزن هستند. شاخص ADA (فعالیت بدنی/ ورزش و دیابت) انجمن دیابت آمریکا شواهد موجود به نفع مزایای ورزش در افراد مبتلا به بیماری دیابت را مورد مرور و مطالعه قرار می دهد.

4- ورزش  و کودکان:

همه کودکان، از جمله کودکان دارای بیماری دیابت یا کودکانی که در مرحله پیش دیابتی قرار دارند را باید تشویق کرد به اینکه هر روز به طور مستمر و پیوسته 60 دقیقه فعالیت بدنی داشته باشند. بچه ها باید حداقل 60 دقیقه در دست کم سه روز هفته به فعالیتهای هوازی ملایم تا شدید همراه با تقویت عضلات و استخوانها بپردازند. در مجموع، افراد جوانی که دارای دیابت نوع 1 می باشند از اینکه به لحاظ بدنی و جسمانی فعال و کشنگر باشند سود خواهند برد، و یک سبک زندگی فعال و پر کنش را باید به همه توصیه کرد.

منبع:
THE JOURNAL OF CLINICAL AND APPLIED RESEARCH AND EDUCATION
VOLUME 40 SUPPLEMENT 1
DIABETES CARE
WWW. DIABETES.ORG/DIABETESCARE
JANUARY 2017
AMERICAN DIABETES ASSOCIATION
STANDARDS OF MEDICAL CARE IN DIABETES- 2017
S 37

منبع ترجمه: محمدزمان جمشیدی – خانه دیابت ایران – http://diabethome.com
منبع زبان اصلی: WWW. DIABETES.ORG
کپی از مقاله ترجمه شده با ذکر منبع ترجمه مجاز می باشد.