انجمن دیابت ایران در سال ۱۳۶۹ تاسیس گردید، دورهای که در آن :
– دیابت، «مرض قند» نامیده میشد!
-ابتلا به دیابت برابر بود با «هراسی بزرگ و پدیدهای مهار نشدنی»!
– به دلیل ناآگاهی عمومی ، اکثر افراد دیابتی از آشکار شدن ابتلای خود به دیابت اجتناب میکردند!
-پژوهشها نشان میداد که سالانه سه تا چهار بار بستری در بیمارستان، پدیدهای عادی برای هر دیابتی بود!
– ابزاری به نام «دستگاه خانگی اندازهگیری قندخون» وجود نداشت!
– وسایل و ابزار جانشینی انسولین بسیار ابتدایی بود!
– مستندات آموزشی دیابت کمتر از سه عنوان کتاب بود!
-نه فقط درمان مدرن دیابت ناشناخته بود بلکه «روش تزریقات مکرر» روشی آزاردهنده برای دیابتی تلقی میگردید!
– و ……
در سال ۱۳۶۹، انجمن دیابت ایران با شعار «آموزش، اساس درمان دیابت» رسماً فعالیتهای خود را آغاز نمود. گفتنی است که تا قبل از تاریخ ذکر شده ، فعالیتهای آموزشی انجمن در مرکز طبی کودکان تهران برگزار میگردید.
- خوشبختانه میتوان اعلام نمود که امروزه شاهد نتایج رضایتبخشی در گستره گوناگون دیابت در کشور هستیم. برگزاری سمینارها و کارگاههای آموزشی حضوری و مجازی، افزایش تعداد عناوین کتب و مقالات مربوط به دیابت ، پیشرفت و افزایش تنوع ابزارهای کنترل دیابت به رغم برخی کاستیها ، حکایت از بهبود وضع درمان دیابت در کشور دارد. طبق آمارها و تحقیقات موجود بر هیچ کس پوشیده نیست که انجمن دیابت ایران در این پیشرفت بیشترین سهم را داشته است.
امروزه در سطح جهان «پیشگیری از دیابت و عوارض آن» نوعی صرفهجویی به شمار میرود و «آموزش» راحتترین و بهترین راهکار این پیشگیری است. آموزشی کاربردی که بتوان با تکیه بر ارزشیابی کیفی آن از آمار عده مبتلایان به دیابت و عوارض آن و نیز افزایش هزینههای تحمیلی آن کاست . در شرایط کنونی کشورکه حوزه دیابت نیز دچار برخی نارساییها از جمله افزایش هزینههای مهار و کنترل دیابت است آنچه از ما برمیآید انتخاب همین راهکار باصرفه است.
بدیهی است با آغاز ورود به قرن جدید، چارهای جز همکاری تمامی سیاستگزاران، متخصصان، افراد دیابتی ، خیرین و دستاندرکاران حوزه دیابت نداریم تا بتوانیم دست در دست یکدیگر آینده روشنی برای دیابت در کشور رقم بزنیم تا روزی که دیگر کسی دیابت را محدودیت نداند!
