دیابت و روانشناسی
- بسیاری از والدینی که به تازگی فرزندشان مبتلا به دیابت شده است چون هیچ گونه اطلاعاتی درباره این بیماری ندارند غالبا دچار واهمه و استرس می شوند و خود را گناهکار می دانند و با نارضایتی و تاسف می گوید اگر فرزندمان را زودتر به نزد دکتر می بردیم این اتفاق نمی افتاد و اگر می دانستیم به او اصلا شیرینی نمی دادیم! و یا ممکن است بگویند:
- شاید به خاطر کتک کاری و عصبانیت ما فرزندمان ترسیده و دچار دیابت شده و یا شاید این بیمار را از دوست مدرسه ای و یا در مهمانی از کسی گرفته است و یا ممکن است پدر کودک دیابتی بگوید: چه قدر به مادرش گفتم مواظب باش فرزندمان زیاد چاق نشود و کم تر به او شکلات و شیرینی بدهد ولی حرفم را گوش نکرد و حالا باید تا آخر عمر به او آمپول بزنیم.
- ناراحت شدن،گریه کردن، عصبانی شدن و … واکنش هایی طبیعی است و این واکنش ها را باید در خلوت داشت و نه در کنار فرزند و درهر حال باید از خداوند شاکر بود. این بیماری خطرناک نیست و به سادگی و با اطلاعات کافی می توان آن را کنترل و خوب زندگی کرد. هیچ گاه فرزندتان را ملامت نکنید و با او بدرفتار و یا عصبانی نشوید زیرا او خود این بیماری را به دوش می کشد و متحمل درد تزریق روزانه است.
- پس با او همیشه مهربان و یار و یاورش باشید و هیچ گاه او را تنها نگذارید. کودکان دیابتی هم ناامید نباشند زیرا دانشمندان به فکر شما هستند و در آینده ای که بسیار دور نیست این بیماری را درمان خواهند کرد و از تزریق انسولین و دارو راحت خواهید شد.
- بعد از مدتی که این پدر و مادرها با دیابت آشنا شدند و اطلاعات کافی درباره آن را از طریق شرکت در کلاس های آموزشی و مطالعه کتاب های دیابت به دست آوردند و از بیماران دیابتی با تجربه پرسیدند خواهند فهمید که :
- دیابت مسری نیست و هیچ ربطی به خوردن شیرینی ندارد و هیچ یک از اطرافیان کودک دیابتی در ابتلای وی به دیابت نقشی نداشته و ندارند و عوامل و ویروس و ژنی خاموش فعال شده و در نتیجه فرزندتان به آن مبتلا شده است و تا به حال هیچ کس نتوانسته مشخص کند علت دیابت نوع 1 چه و بیشتر صحبت ها گمان و حدس پزشکان است. افکار منفی والدین هیچ گونه نقشی در دیابت فرزندشان ندارد.
- دیابت فرزند باعث می شود نظم بسیار خوبی در خانواده به وجود بیاید که دیگر افراد خانواده هم از آن بهره می برند و با رژیم غذایی مخصوص دیابت می توان از بعضی از بیماری ها جلوگیری کرد.
- هرچه اطلاعات والدین در مورد دیابت بیشتر شود با آرامش بیشتری در کنترل بیماری فرزندشان مشارکت می کنند و موفق ترند.
- باید به بیمار کمک شود تا مهارت سازگاری با شرایط جدید خود را کسب کند و سه عامل موثر در این مورد عشق، ایمان و شوخ طبعی است و اطرافیان در برقراری شرایط مطلوب آن برای بیمار نقش عمده ای ایفا می کنند.