گرمی و ملایمت والدین پیش بینی کننده ی پذیرش بهتر از برنامه ی درمانی در کودکان خردسال است.
جوانان حمایت وسیله ای را از خانواده های خود دریافت می کنند و حمایت عاطفی قابل ملاحظه ای را از دوستان خود به دست می آورند.
عملکرد روان شناختی والدین کودکان مبتلا به دیابت نیز بررسی شده است. این یافته ها نشان می دهند که بسیاری از مادران پس از این که کودکان شان مبتلا به دیابت نوع 1 تشخیص داده شدند، در خطر مشکلات سازگاری روان شناختی قرار دارند به طوری که افسردگی بالینی کم و بیش در یک سوم این مادران گزارش شده است.
با این حال اغلب این مشکلات سازگاری در سال اول بعد از تشخیص کودک برطرف می شود. در پژوهش ها به نقش پدران در کنترل دیابت توجه اندکی مبذول شده است.
نتایج یک بررسی اخیر نشان داد که 24% مادران و 22% پدران ملاک های تشخیصی اختلال فشار روانی پس از سانحه را شش ماه بعد از اینکه کودک آن ها مبتلا به دیابت تشخیص داده شد، برآورده می کردند.
دیگر بررسی های اخیر نشان می دهند که به خصوص پدران در تکالیف کنترل دیابت کم تر درگیر هستند.
ناسازگاری روان شناختی در پدران، کنترل ضعیف قند خون را در کودکان به مدت پنج سال پس از تشخیص پیش بینی می کند.
